Het overzichtelijk, netjes en ongeveer volle Speisewirtschaft Kumpel & Keule is dichtbij: een paar straten richting Görlitzer Bahnhof. Ja, ze weten dat wij komen, Hendrik heeft hen op de hoogte gesteld. Of we het vervelend vinden aan te schuiven bij een andere tafel. Welnee, waarom?
Nieuw-Zeelands lerarenechtpaar Sam en James reizen 3 maanden door Europa. Ze blijven, heel slim, overal minstens één week zodat ze later hun herinneringen beter kunnen plaatsen. Later in de week treffen ze hier haar ouders, met kerstmis de zijne in Londen. Natuurlijk hopen ze op een witte kerst, thuis staan ze eind december vaak achter de barbecue. Sam is zo vriendelijk mij haar top 3 van Nieuw-Zeelandse wijnen te geven.
Vooraf eten we een rindfleisch Tartar met een eierdooier die er zeer vloeibaar uitziet, alleen niet loopt bij aansnijden.
Een kort gekookt ei
een aantal minuten in water van, ik meen, exact 46 graden licht laten stollen,
vertelt de kok als hij informeert of alles goed gaat.
Fantastisch, zeker met de
ultraverse tartaar die pas gemaakt is toen we deze keuze maakten.
Van de overzichtelijke kaart kiezen we vervolgens de Canard
de Kumpane en de Ochsenbacke. We delen een Caesar Salad met geringelte Beete en
Haselnuss. Alles is kraakvers; dit feestje vergeten we niet snel. Ondanks de
volle zaak vinden de koks telkens tijd om, zonder dat het irriteert (!), overal
hun enthousiasme voor wat en hoe ze dat doen, te delen.
Als dessertwijn bij de Schmalzkuss en het Gelbes Glück
adviseren ze een Pietra Scura Lambrusco Dop.Zo’n lambrusco zag ik niet eerder in een Italiaans restaurant.
Sterker, het is als we toch nog eens naar Skalitzer Str. 97 gaan, een reisje Berlijn waard.
Overigens, refererend naar mijn voorgaande blog, op de
wc-deuren geen aanduiding waar je zittend of staand kunt plassen; gewoon de
deur proberen. Is dit genderneutraal of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten